En dan zoekt iemand een artikel dat de plaatselijke Zeeman niet heeft... Gelukkig heeft mijn moeder het een paar dagen eerder nog in de winkel bij haar in de buurt gezien. Het is gauw genoeg opgehaald, maar dan moet het nog naar degene die het heel hard nodig heeft. Zij woont zo'n 250 km verderop, dus dat wordt via de post versturen. Gelukkig past het in een envelop. Of nou ja, ik vónd dat het in een envelop paste.
Het is een bol breigaren. En dan niet een kleintje, nee, eentje van 100 gram. Die zijn iets (of nou ja, iets, zeg maar rustig een flink stuk) groter dan de 3,2 cm die een envelop dik mag zijn van de PTT-TPG-TNT-Post.nl of hoe ze tegenwoordig mogen heten. Die van die oranje brievenbussen in elk geval. Nou ben ik niet voor één gat te vangen, dus pakte ik het bolletje in een ziplockzakje en tapete het dicht. Helaas kon er toch nog lucht in, waardoor mijn zorgvuldig in een envelop gepakte garen-plakje weer een bol werd. Hm. Dat was dus niet de oplossing. Gelukkig had ik ook nog een plan B:
